Na een windstille tocht voor het grootste deel op motor met dolfijnen en duizenden vissersfuiken kwamen we eergisteren aan in Figuera Da Foz.

De haven is praktisch ingericht : je komt meteen aan bij het havenkantoor, net achter een grote tanksteiger die flink voorzien is van stootkussens tegen beschadiging. We mochten een plekje kiezen aan een steiger er vlakbij.

Even later werden we zowel aan bak- als stuurboord geflankeerd door twee Belgische boten. De ene was eind juni ook vertrokken uit Nieuwpoort, vanuit dezelfde club en de andere was net van eigenaar gewisseld en op weg naar Nieuwpoort. Toeval bestaat!

We gingen op verkenning door de stad en werden alweer getroffen door de ruimte die er overal is in de straten van Portugese steden. Brede voetpaden, – meestal in kleine witte natuursteen – ruime fietspaden, en parken.

Het strand van Figuera Da Foz is gi-gan-tisch breed en de weg naar de koppen van de haven vormde een zeer mooie wandeling waar Dushi zonder enig probleem kon loslopen zonder iemand te storen.

Tot mijn vreugde bleek er rechtover de haven een gemeentelijke overdekte markt. En dus ging ik gisteren boodschappen doen op de markt. Ik ondervond weer hoe moeilijk het is om me verstaanbaar te maken in het Portugees. Maar tegelijkertijd ook hoe geduldig en vriendelijk de Portugezen zijn.

Die duizenden vissersfuiken hebben duidelijk hun nut : het aanbod van vissoorten op de markt was ronduit indrukwekkend. Ik kocht wat kleine pijlinktvisjes en een Dorade. En groenten, fruit en gedroogde vruchten. ‘Er is meer goed eten dan goed werk’ zei mijn vader altijd 😉

Ondertussen waren we te weten gekomen dat onze buurman een probleem had met zijn automatische piloot. Gezien wij de onze enkele jaren terug zelf hebben vervangen bood Bart zijn hulp en eventuele wisselstukken aan uit onze voorraad. Sinds we Frankrijk hebben verlaten zijn we vrijwel geen winkels meer tegengekomen met bootonderdelen. Gelukkig was het probleem snel opgelost en het pintje snel verdiend 😉

Vandaag varen we door naar Nazaré. Ons plaatsje voor vannacht is er alvast gereserveerd via de app Navily. Handig om niet telkens opnieuw alle gegevens te moeten invullen in formulieren!

Momenteel is het nog zwaar bewolkt en mistig, maar dat zou binnen een uurtje moeten beteren. Hopelijk komt er ook nog wat wind, want tot nu toe stuurt hij alweer zijn kat !

Vrijdag namiddag kwamen we. In Leixeos aan, een jachthaven die grenst aan een industriehaven. We gingen even op verkenning maar buiten de mooie stranden (waar we met Dushi niet op mochten, 5000€ was ons wat teveel) viel er niet veel te beleven.

De plek was wel het ideale uitgangspunt om Porto te bezoeken. Bart reserveerde een Uber voor zaterdagochtend, in de hoop dat Dushi dan ook mee kon. De havenmeester had immers heel erg bedenkelijk gekeken toen we vroegen hoe het zat met honden op het openbaar vervoer in Porto. Kleine hondjes mochten mee, maar kaliber Dushi dat was wel wat anders.

De taxichauffeur wou eerst ook Dushi niet meenemen, maar toen ik uit de rugzak een groot badlaken toverde, draaide hij bij. Gezien Dushi wel vaker mee auto rijdt was het echt geen probleem. : Hij gedroeg zich voorbeeldig!

We werden afgezet aan de kathedraal waarvan we het eerste mooie uitzicht hadden op de rivier Douro met zijn Porto kelders met elk hun eigen Porto boot. Van daaruit wandelden we weer omhoog naar het station.

Het was voor mij bijna 30 jaar en voor Bart 10 jaar geleden dat we in Porto waren en het blijft een mooie stad om te bezoeken, ook al heb je geen zin in een glas.