El Hierro

Het laatste Europese eiland dat we aandoen is El Hierro.

El Hierro is het dunst bevolkte eiland van de Canarische Eilanden. Maar qua natuur staat het voor ons met stip op nummer één.

Er zijn weinig toeristen op het eiland. Er zijn immers weinig echte stranden. Het eiland is helemaal vulkanisch en op verschillende plaatsen zijn de lavastromen die in de loop der eeuwen in het water liepen zichtbaar. De enkele stranden die we zagen zijn bedekt met zwarte keien en een beetje pikzwart zand.

De uitzichten zijn wonderlijk mooi en stilte is hier geen schaars gegeven. De haven is gloednieuw en een ferry zorgt dagelijks voor de verbinding met de andere eilanden.

Boven in de bergen hectare grote dennenbossen. Geen laurier hier, maar wilde tijm. En voor een hond die het liefst met denappels speelt een waar paradijs!

Er zijn zo goed als geen hotels, geen grote resorts en heel weinig hoogbouw. De dorpjes met wit bepleisterde huisje liggen gezaaid tegen de groene bergen. Helemaal zoals wij het graag zien.

De haven van La Estaca, vlakbij Valverde, is modern en comfortabel en ligt er vreemd genoeg vrij verlaten bij. Nog niet de helft van de ligplaatsen zijn gevuld.

We werden hier opgewacht door An en Thomas van de Aspro, twee gezellige mensen uit Kortrijk. Ze maakten ons hier wegwijs, en hielpen ons om de huurauto te halen. En tijdens de vier dagen dat we hier waren zijn we er regelmatig samen op uit getrokken.

Onze eerste kennismaking met El Hierro
An en ik proberen een Instagram pose aan te nemen
Dushi had meteen vrienden

We beslissen al snel om samen de oversteek naar Kaapverdië te maken : onze boten zouden min of meer even snel moeten zijn.

Voor we oversteken hebben we gisteren nog gewassen, nog wat laatste boodschappen voor verse voedingswaren gedaan en een bezoek gebracht aan een gerenommeerd steakrestaurant helemaal boven in de bergen. Mochten jullie ooit naar hier komen, het is ten zeerste aan te bevelen : alleen al de weg ernaartoe is heel erg mooi met prachtige panorama’s.

Het interieur is gevuld met brocante. En je blijft je ogen uitkijken. De T-Bone werd eventjes in de keuken aangeschroeid en kwam in plakjes versneden op tafel, samen met een gasvuurtje waarop ieder volgens eigen wens zijn stukje kon bakken. Lekker! Een ‘laatste avondmaal’ waardig!

En dan is het rond 13:00 uur (plaatselijke tijd) tijd om te vertrekken. We gaan de komende zes dagen en nachten varen tot in Kaapverdië en zullen voor een bepaalde tijd niet bereikbaar zijn.

/1 Reactie

La Gomera

Dat tijd kan vliegen is alweer gebleken tijdens mijn tien deugddoende dagen in België. Wat was het fijn om jullie allemaal weer terug te zien!

Maandagmiddag vloog ik met Dushi terug naar Tenerife. De reis verliep voorspoedig en voor ik het wist zat ik terug op de boot.

Zicht op de Teide vanuit het vliegtuig

Bart had het inmiddels wel gehad op Tenerife, en zodoende vertrokken we dinsdag na een extra tankbeurt naar La Gomera.

Onderweg varen we langs een school Grienden (Pilot whales). Bart zet de motor uit en vaart in hun richting. Gezien de zee rustig ligt, kunnen we de dieren horen ademen. Indrukwekkend!

La Gomera is een eiland dat als een gefronste rok die achteloos is uitgetrokken in de Atlantische oceaan ligt. Het midden van het eiland is een natuurpark, begroeid met Laurierstruiken. Het deed ons alvast fantaseren over een lekkere pot stoofvlees.

De Teide, hoogste berg en vulkaan van Spanje
Daar is de Teide alweer
Laurierstruiken

We gingen op verkenning met de auto samen met Erik en Inge van JestX en zagen van op verschillende plaatsen de andere Canarische Eilanden liggen. Prachtig als de wolken in de valleien blijven hangen!

We zagen hier ook een heel aantal vrienden terug bij een drankje en een hapje en barbecue’den met nieuwe vrienden op het strand. Onze buren uit Shetland bleken begenadigde muzikanten, en waren blij met het assortiment instrumenten dat Bart mee heeft genomen. Inmiddels zijn zij alweer nieuwe vrienden, zo snel gaat dat hier. Als je buiten leeft doe je al snel een praatje met de buren en is er geen drempel om ’s avonds terug te vinden bij een drankje.

De eerste boten van onze vriendengroep zijn al vertrokken naar Kaapverdië. Wij hebben gisterochtend ook losgemaakt, maar gaan nog enkele dagen El Hierro verkennen, tot er meer wind staat om in optimale omstandigheden de  oversteek te doen richting Kaapverdië.

/1 Reactie

Tenerife

We zijn intussen iets meer dan vier maanden onderweg. We legden op die tijd grofweg 4000 km af met onze zeilboot. Dat begint te tellen, niet?

Na een vrij pittige oversteek met flink wat golven uit alle mogelijke richtingen en flink wat wind, bereikten we zondag 8/10 Tenerife. We hadden een plek gereserveerd in de haven van San Miguel, vlakbij het golfterrein. Onze vrienden die er al enkele dagen eerder waren aangekomen raadden ons aan om een auto te huren. De haven is immers omringd door een aantal resorts, met daarrond een industriële/commerciële zone. Niet echt het gezelligste of mooiste.

We volgden maandag de raad op en huurden een auto. Op het internet vonden we een aantal autoroutes langs de bezienswaardigheden van het eiland.

De eerste route voerde ons naar Las Gigantes in het Westen van het eiland en de bergen in.

Schaapjes
Samen op het dak van de wereld in Tenerife

Dinsdag kozen we voor het noorden. We sloegen de grote hoofdstad Santa Cruz over, en kozen voor een bezoek aan Candelaria en La Laguna.

Het plein voor de basiliek van Candelaria grenst aan de machtige oceaan. Op de rand van het plein staan 9 bronzen beelden, de Guancheleiders. Indrukwekkend !
Eén van de negen beelden
La Laguna. Soms heb je de indruk van in een decor voor een Zorro film te lopen

Woensdag trokken we naar de vulkaan, El Teide. Deze vulkaan is momenteel slapend, maar is wel nog actief : de laatste uitbarsting dateert van 1909. Als we de geschiedenis nagaan merken we op dat de Teide gemiddeld eens om de 100 jaar uitbarst. We staan er dus goed voor…

Indrukwekkend ! Gestolde lava zover je kan zien.
Desolaat.
Dushi op de maan
En nog meer

Donderdag hielden we het bij boodschappen doen en bracht Bart mij en Dushi naar de luchthaven. Wij vlogen voor tien dagen naar huis voor bezoek aan familie en vrienden. Ook dat doet deugd!

/0 Reacties

Fuerteventura

We komen hoe langer hoe meer vertrekkers tegen. Maar niet iedereen vertrekt om dezelfde redenen.

We hadden de voorbije weken sinds we hier rond de Canarische Eilanden varen al wel vaker oproepen gehoord op de radio : llamada général – llamada général – llamada général. Er wordt verzocht om uit te kijken naar een rubberen boot met 62 mensen aan boord, die op 22 september zijn vertrokken in Marokko en waar tot nu geen bericht van is. Of er is een rubberboot gesignaleerd op die plek, gelieve ter plaatse te gaan en assistentie te verlenen.

Deze week kwam het nóg dichterbij toen we de reddingsboot de haven zagen invaren met een 20 à 30 jongemannen die vriendelijk en zelfs uitgelaten naar ons zwaaiden. Ze waren duidelijk blij om op Europees grondgebied geraakt te zijn. Er stonden een medische equipe en enkele politiecombi’s klaar.

Toen ik de dag erna op het kantoor was vroeg ik meer uitleg. De mannen komen vanuit verschillende westafrikaanse landen, onder andere Senegal, en hebben voor ze hier aankomen dikwijls al een reis van enkele maanden achter de rug.

Eenmaal hier blijven ze gedurende een maand hier in een vluchtelingenkamp. In die tijd wordt nagegaan of ze recht hebben op asiel. Zo ja worden ze doorgestuurd naar het Europese vasteland, zo neen worden ze teruggestuurd.

We beseffen hoeveel geluk wij hebben.

We liggen enkele dagen in de haven van Gran Tarajal. Het is een kleinere badstad dat qua uitstraling een beetje blijven steken is in een vorig decennium. Maar je kan er boodschappen doen, en er is een uitstekend visrestaurant vlakbij, uitgebaat door de coöperatieve van de plaatselijke vissers. Alle vis is er uiterst vers. En… Er zijn weinig andere toeristen.

Als blijkt dat de Escapade ook deze kant op komt, en de kapitein jarig is verlengen we ons verblijf met enkele dagen. Een dertigste verjaardag moet worden gevierd in stijl. We maken met vereende kracht op twee boten een stevige biefstuk, oven frietjes met huisgemaakte mayonaise en béarnaise saus klaar. We genieten er evenveel van als de jarige.

De ossenhaas wordt versneden in steaks van twee vingers dik

Vanmorgen zijn we vertrokken richting Tenerife. We ankeren even in Morro Jable, de tijd om even te snorkelen en op zoek te gaan naar de roggen die er zouden zitten. Het water is helderblauw, maar de roggen blijken op zaterdag niet te zien te zijn.

En dus varen we verder naar Tenerife.

/0 Reacties

Lanzarote

De voorbije dagen waren we in Lanzarote. We hebben er uiteindelijk vier nachten in de nieuwe Marina Lanzarote in Arrecife gelegen.

De communicatie verliep nochtans niet heel duidelijk toen we via de radio opriepen : nee er was geen plaats voor onze boot van 14 meter, maar als we aan een steiger voor een boot van 20 meter wilden, dan was dat geen probleem. Euhm, ja, dat wilden we dan graag. Tot we achteraf uit een radiogesprek met een andere boot begrepen dat we ook zouden moeten betalen voor een steiger van 20 meter dan. (Dit is de eerste keer dat we in een haven betaalden volgens de lengte van de steiger ipv de lengte van onze boot) Gezien het havenkantoor al gesloten was besloten we om het voor één nacht aan te zien, en dan de juiste informatie in te winnen en aan de hand daarvan te beslissen of we verder zouden varen.

De dag erna liepen we dus langs het kantoor. De dame aan het loket bleek Nederlandse te zijn en zei ons dat ze wel dacht dat er een andere plek zou vrijkomen en ja hoor, we mochten verleggen. Achteraf zou blijken dat de nieuwe plek ook één was aan een steiger voor 20 m. En dat we uiteindelijk 23€ per nacht hebben betaald. (Een van de goedkoopste die we tot nu toe betaalden)

Het was inmiddels donderdag en we wisten dat er aan boord van de Escapade een jarige was. Marieke werd 29. Ze nodigden ons uit om ’s avonds nog een glaasje samen te drinken, en om allerlei praktische redenen werd dat uiteindelijk aan boord bij de Maeva gedaan. Het werd weerom een avondje om niet te vergeten samen met onze nieuwe vrienden!

Zaterdag huurden we een autootje, om ook hier het eiland te verkennen. Het Noorden van Lanzarote is nog vrij gespaard van massatoerisme. Gezien de huizen op het eiland allemaal witte zijn met ofwel bruine of groene ramen en deuren lijken alle dorpjes op elkaar. In het zuiden zijn er wél verschillende resorts. Tussenin reden we door natuurpark Timanfaya, kilometerslang door een soort maanlandschap met enkel lava en vulkaankraters.

Het huurautootje is ook een succes bij Dushi die blij is dat hij een plaatsje aan het raam heeft!
Uitzicht op La Graciosa, waar we de week ervoor lagen
Waarom ze sommige percelen helemaal gelijkmaken is me een raadsel. Zouden ze hier aardappelen willen kweken? In de kuilen op de helling daar wordt wijn verbouwd
Hebben we dat goed gezien? Jawel…
Overal lava
Timanfaya

Raar maar waar wordt er tussen al die lavastenen hier en daar ook wijn verbouwd. De planten worden in putten gezet, zodat ze meer beschut zijn tegen de warmte en de weinige neerslag die er valt niet meteen opdroogt.

Zondag vaarden we naar een ankerbaai bij playa Papagayo in het zuiden. We lieten er ons anker vallen bij de boten van onze vrienden van Escapade, Blue Note en Extress.

Handig als de vrienden dronebeelden maken!

Toen ik gisteren ging snorkelen bleek echter dat het zich tussen twee rotsen had genesteld en dat het geen lachertje zou zijn om het zonder hulp weer los te krijgen. Gelukkig konden we rekenen op de helpende en deskundige handen van Lennart en Marieke die vanuit het water de juiste richtlijnen gaven om toch los te raken. Fijn toch dat je in de zeilwereld altijd op elkaar kan rekenen als dat nodig blijkt.

Gisteravond konden we al een tegendienst bewijzen toen in de loop van de avond bleek dat hun bijbootje was losgekomen en weggedreven. Aan boord van onze Dinghy gingen ze op zoek en gelukkig konden ze hun bijbootje terugvinden !

Vanmorgen zijn we rond 9:30 vertrokken naar Fuerteventura.

/0 Reacties