In de haven in Nieuwpoort worden de trailer hellingen gebruikt door zeehonden. Hier in Spanje worden ze gebruikt door honden eigenaars die hun huisdier willen laten zwemmen en afkoelen. Dat komt waarschijnlijk omdat de honden hier niet op strand mogen, tussen 8 uur en 20 uur.

Gisteren hebben we ons in Corme met Dushi tussen de Spaanse honden begeven. Zo grappig om hem als enige grote tussen die kleine Yorkshire’s te zien. Maar behalve hun ergerlijke gekef, trok hij zich er niks van aan en apporteert hij vanuit het diepe water alsof hij dat altijd gedaan heeft.

We kwamen in Corme aan in de late namiddag. We moesten gedurende de tocht wel veel op motor varen omwille van alweer zeer weinig wind. Bart had hier tien jaar geleden ook gelegen met de ⛵. Toen lag de ankerplek vrij vol. Tot onze grote verbazing was dat deze keer helemaal niet het geval : we waren de eerste (van 6 boten) die er de nacht door brachten.

Wat een mooie baai! Het was er zo rustig dat we voor het eerst de Stand Up Paddle uit de zak hebben gehaald en opgeblazen. Recht staand peddelen is voorlopig nog niet gelukt. Dat we lazen dat je om te SUP’en je 95% van je spieren gebruikt en je telkens een totale workout doet klinkt veelbelovend 😉

Het stadje leek vrij verlaten. Waarschijnlijk vooral bewoond door oudere mensen, die hier nog heel vaak hun mondmaskers dragen op straat. Door de vele covid overlijdens hier in Spanje zit de angst er goed in.

De stad op zich is niks bijzonders. Hoewel er vooral appartementsblokken en recentere huizen staan, waren hier en daar toch nog oude huisjes te vinden. Het kerkje had naast zijn schattige torentje ook een beiaard.

We aten in een klein eenvoudig restaurantje aan de kaai van waaruit we de Dinghy in het oog konden houden.  Gezien we gezien hadden dat er opblaasbaar speelgoed en strandkleren en schoenen gewoon op de stoep stonden, waren we er vrij gerust in.

Bij terugkeer op het strand leek het natte gedeelte volledig te bestaan uit springende vlooitjes en andere beestjes. Brrrrrr.

Gelukkig draagt Dushi een speciaal halsbandje dat bescherming moet bieden tegen vlooien, teken en strandvlooien. Deze laatste kunnen voor honden een dodelijke ziekte meebrengen. (Waardoor Viola, de hond van mijn zus Stin is gestorven) Het blijkt echt geen luxe als je met je hond hier rondreist!

Rond 11:00 zijn we vertrokken naar Muxia in de Ria Camariñas. Gezien de windstille periode rond Finesterre langer aanhoudt hoeven we ons niet speciaal te haasten.

Terwijl de hoogzomer foto’s vanuit België met stralende zon en berichten over hittegolf ons hier bereiken hebben wij 24 uur doorgebracht in grijze vochtige wolken. Mist, jawel, die vieze grijzigheid die van alle mooie dingen de kleur weghaalt en zo vochtig is dat je het tot op het been voelt. Het gebeurt hier wel vaker, en niemand trekt er zich hier veel van aan, aan de muziek te horen die van het strand kwam.

Dat was zaterdag wel eens anders toen we uit Ria Ribadeo vertrokken. Toen stond het zonnetje nog aan de blauwe lucht. En zelfs toen we ankerden in Ria de Viveiro leek het of we vanaf nu echt enkel in de zomerse temperaturen zouden varen. Een mens zou zich beginnen afvragen waarom we nog verder zouden varen. Het landschap was er mooi, er was een strandje waar Dushi samen met een paar andere honden naar hartelust kon apporteren en zwemmen. Zelfs ik waagde me in het water.

Het weer was zo goed dat de Fatboy aan dek werd gelegd en we een barbecue aanstaken. Het beviel ons zo goed dat we eerst dachten om hier nog langer te blijven, maar het weerbericht zegt ons dat we best voor woensdag Finistère voorbij gaan omdat er tot dan weinig wind staat. Het kan daar namelijk nogal spoken bij meer wind!

Als we voor anker liggen moeten we het bijbootje in het water laten om met Dushi aan wal te gaan. Dat kent hij inmiddels zeer goed, en kennelijk vindt hij het nog plezant ook!

En dus vertrokken we gisteren vol goeie moed, zeilend. Maar in de loop van de middag viel de wind weg en moest de motor worden bijgezet. En vaarden we in meer mist naargelang we La Coruna naderden. Gelukkig was Bart hier eerder geweest en konden we aan één van de strandjes hier ons anker gooien.

Vanmiddag zijn we even in de haven gaan tanken, nu enkele uren genieten van de (Hoera!!!) weergekeerde zon en dan straks nog wat boodschappen doen zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken richting Finistère.