Het laatste Europese eiland dat we aandoen is El Hierro.

El Hierro is het dunst bevolkte eiland van de Canarische Eilanden. Maar qua natuur staat het voor ons met stip op nummer één.

Er zijn weinig toeristen op het eiland. Er zijn immers weinig echte stranden. Het eiland is helemaal vulkanisch en op verschillende plaatsen zijn de lavastromen die in de loop der eeuwen in het water liepen zichtbaar. De enkele stranden die we zagen zijn bedekt met zwarte keien en een beetje pikzwart zand.

De uitzichten zijn wonderlijk mooi en stilte is hier geen schaars gegeven. De haven is gloednieuw en een ferry zorgt dagelijks voor de verbinding met de andere eilanden.

Er zijn zo goed als geen hotels, geen grote resorts en heel weinig hoogbouw. De dorpjes met wit bepleisterde huisje liggen gezaaid tegen de groene bergen. Helemaal zoals wij het graag zien.

De haven van La Estaca, vlakbij Valverde, is modern en comfortabel en ligt er vreemd genoeg vrij verlaten bij. Nog niet de helft van de ligplaatsen zijn gevuld.

We werden hier opgewacht door An en Thomas van de Aspro, twee gezellige mensen uit Kortrijk. Ze maakten ons hier wegwijs, en hielpen ons om de huurauto te halen. En tijdens de vier dagen dat we hier waren zijn we er regelmatig samen op uit getrokken.

We beslissen al snel om samen de oversteek naar Kaapverdië te maken : onze boten zouden min of meer even snel moeten zijn.

Voor we oversteken hebben we gisteren nog gewassen, nog wat laatste boodschappen voor verse voedingswaren gedaan en een bezoek gebracht aan een gerenommeerd steakrestaurant helemaal boven in de bergen. Mochten jullie ooit naar hier komen, het is ten zeerste aan te bevelen : alleen al de weg ernaartoe is heel erg mooi met prachtige panorama’s.

Het interieur is gevuld met brocante. En je blijft je ogen uitkijken. De T-Bone werd eventjes in de keuken aangeschroeid en kwam in plakjes versneden op tafel, samen met een gasvuurtje waarop ieder volgens eigen wens zijn stukje kon bakken. Lekker! Een ‘laatste avondmaal’ waardig!

En dan is het rond 13:00 uur (plaatselijke tijd) tijd om te vertrekken. We gaan de komende zes dagen en nachten varen tot in Kaapverdië en zullen voor een bepaalde tijd niet bereikbaar zijn.

We zijn intussen iets meer dan vier maanden onderweg. We legden op die tijd grofweg 4000 km af met onze zeilboot. Dat begint te tellen, niet?

Na een vrij pittige oversteek met flink wat golven uit alle mogelijke richtingen en flink wat wind, bereikten we zondag 8/10 Tenerife. We hadden een plek gereserveerd in de haven van San Miguel, vlakbij het golfterrein. Onze vrienden die er al enkele dagen eerder waren aangekomen raadden ons aan om een auto te huren. De haven is immers omringd door een aantal resorts, met daarrond een industriële/commerciële zone. Niet echt het gezelligste of mooiste.

We volgden maandag de raad op en huurden een auto. Op het internet vonden we een aantal autoroutes langs de bezienswaardigheden van het eiland.

De eerste route voerde ons naar Las Gigantes in het Westen van het eiland en de bergen in.

Dinsdag kozen we voor het noorden. We sloegen de grote hoofdstad Santa Cruz over, en kozen voor een bezoek aan Candelaria en La Laguna.

Woensdag trokken we naar de vulkaan, El Teide. Deze vulkaan is momenteel slapend, maar is wel nog actief : de laatste uitbarsting dateert van 1909. Als we de geschiedenis nagaan merken we op dat de Teide gemiddeld eens om de 100 jaar uitbarst. We staan er dus goed voor…

Donderdag hielden we het bij boodschappen doen en bracht Bart mij en Dushi naar de luchthaven. Wij vlogen voor tien dagen naar huis voor bezoek aan familie en vrienden. Ook dat doet deugd!