Bij de vorige lange oversteken begon ik tijdens de eerste wachten ’s nachts al aan mijn blog te schrijven. Deze keer voelde ik de behoefte niet. Misschien dat ik stilaan toch wel aan dat lange afstanden zeilen?

Want lang mogen we deze oversteek al wel noemen. We zeilden van El Hierro tot in Sal in 125 uur, 730 nM, een slordige 1350 km.  We zijn verdekke helemaal tot in Afrika gezeild!

We hadden prachtige weersomstandigheden, maar helaas wel gedurende enkele dagen nogal woelige golven: er stonden twee deiningen die kruisten, en dat maakte het wat oncomfortabel.

We hebben gelukkig geen last van zeeziekte, maar de eerste dagen was Dushi wel wat ziekjes. Nota aan mezelf : de dagen voor vertrek mag ik geen afval geven van het vlees wat we in het restaurant hebben gekregen. De zoutwater pomp deed overuren die eerste dagen en nachten… Gelukkig hebben we die, want de eerste avond heb ik, het te willen, bijgedragen aan de plastic soup in de oceaan : onze emmer ging overboord. Hopelijk spoelt hij heel aan ergens aan een afrikaanse kust en kan er iemand nog gebruik van maken.

Hoewel hij last had van zijn buik bleef Dushi eten en spelen, dat maakte dat we ons geen zorgen maakten of iets ernstiger aan de hand was.

Gelukkig gingen de woeligere golven na een paar etmalen over naar hoge lange golven van een meter of vier. Die voel je amper, maar zijn wel indrukwekkend om zien.  Bij momenten konden we onze vrienden hun boot nog amper zien, omdat ze achter de horizon verdwenen.

De wind draaide de laatste dagen en kwam van achter. Om te voorkomen dat de zeilen teveel klapperen tijdens het vlinderen, zetten we het grootzeil vast met een bullet talie, en zetten we de Genua (voorzeil) vast met een extra boom.

We zeilden samen met onze buddyboat Aspro en bleven de hele tocht bij elkaar in de buurt. De ene keer hielden wij wat snelheid in, de andere keer deden zij hetzelfde. Wel fijn om elkaar zo de hele weg te kunnen zien, het is een hele geruststelling ook. Mocht er ondanks de goede voorbereiding en onderhoud aan de boot toch een zware panne zich voordoen is het toch goed om weten dat er snel iemand in de buurt is.

Verschillende keren per dag riepen we elkaar op via de radio. Meestal om serieuze zaken als de koers en het weer te bespreken, soms ook gewoon om het menu van de dag te bespreken.  We werden zelfs onderweg door Thomas van de Aspro van de ‘Belgische federale dienst voor informatie over buitenlandse vlaggen’ vakkundig geinformeerd over hoe de Kaapverdische vlag eruit zag. 🙂 Het maakt het reizen zoveel aangenamer!!!

We kregen trouwens tijdens onze oversteek regelmatig ook updates over het weer en aanmoedigingen doorgestuurd vanuit België. Merci Koen Simkens en Sven!

Verder waren er namelijk weinig boten te zien onderweg : een Franse en een Deense zeilboot, een vrachtschip en een cruiseschip op vijf dagen. Dat maakt dat de wachten vrij rustig verliepen.

We hadden het geluk dat er bijna volle maan stond. Dat maakt een enorm verschil qua zichtbaarheid. En stilaan werd het elke dag en nacht wat warmer. De dikke truien en lange broeken en schoenen die we tot onze verbazing nog moesten dragen de eerste nachten, konden de laatste nachten terug opgeborgen worden.

We vingen ein-de-lijk een vis(je). De Mahi Mahi ging dezelfde avond nog in de pan en smaakte voortreffelijk. Qua grootte had hij echter niks vandoen met de gigantische vis die enkele dagen ervoor vlak voor onze boeg uit het water sprong, waarschijnlijk om zich te redden voor een nog groter exemplaar dat hem probeerde te jagen.

Verder zagen we onderweg een eerste schildpad en massa’s vliegende visjes. Mooi zijn ze wel, maar af en toe maken ze een vergissing en belanden ze ipv in de volgende golf aan dek.  Eentje sprong zelfs voor Dushi’s neus in de kuip . Net voor we in Palmeira waren werden we onthaald door twee zot enthousiaste dolfijnen. Ze sprongen enkele meters uit de golven om dan plat op hun zij terug neer te vallen!

Intussen zijn we dus sinds gisteravond aangekomen in Palmeira, Sal, het eerste van de Kaapverdische eilanden. We werden er warm  ontvangen door onze Belgische vrienden die hier eerder deze week aangekomen zijn.

Wat er de komende dagen op het programma staat? Onderweg bleek dat we ondanks dat de laatste gloednieuwe zonnepanelen werden geïnstalleerd in Tenerife, niet steeds de batterijen volledig konden opladen. Bart denkt dat het installeren van een nieuwe alternator soelaas kan brengen. De oude is nog de originele en viert binnenkort zijn 20e verjaardag. Dit wetende heeft Bart sowieso al een nieuwe meegenomen toen we vertrokken. We willen hier in Palmeira zeker het zondagse dorpsfeest meepikken. En voor de rest zien we wel weer!

PS : OPROEP OPROEP OPROEP

Na acht jaar is Nemo gisteren in de Atlantische oceaan gaan zwemmen. Mocht iemand deze ook ooit hebben gekregen en nog in zijn bezit hebben, dan willen we die graag adopteren!!!