Met het einde van het orkaanseizoen in zicht maakten we de boot klaar om de oversteek naar Sint Maarten te maken.

Onze nieuwe diepvriezer werd tot boven gevuld met pakjes vlees, wat groenten en een grote lasagne  (van het type Luie Vrouwen Lasagne uit de supermarkt) zodat we onderweg geen tekort hadden.

We vertrokken zondagochtend naar Bonaire. Om 17:00 sluit het kantoor en gezien we erna toekwamen zouden we niet opnieuw moeten inklaren – lees betalen. Na een nacht heftig schommelen vertrokken we alweer ’s ochtends vroeg, richting Venezuela. We brachten er een nacht door op Aves de  Barlovento, tussen de mangroven vol met vogels. De dag erna zetten we door naar Crasqui. We werden er onthaald als koningen : Emilio maakte wat oesters schoon en Eduardo had een hele voorraad langoesten klaargemaakt. Samen met wat gefrituurde arepa’s en koolsla was dat niet te versmaden.

Ook de dag erna bleven we op Crasqui en gingen we eten in hun restaurant. Deze keer lag de schotel vol vers gevangen en gegrilde vissen.

Woensdagochtend zetten we onze weg verder. We waren nog geen uur ver of onze vismolen maakte zijn bekende ratelende geluid. Tonijn! En nog geen kleintje ook. Voor drie dagen eten!

De eerste 24 uur konden we goed doorzetten, maar zoals verwacht viel de wind later weg. Het was net volle maan en als de maan onderging liet de eerste zon zich zien. Het leek wel alsof we op een windstil meer vaarden. Het leverde een prachtige zonsopgang op.

Onderweg zagen we meermaals dolfijnen. Bart denkt dat hij ook een kleine soort walvissen heeft gespot.

Maar het venijn zat hem in de staart. Zaterdagochtend zagen we wat buienactiviteit op de radar. En in die buien durft er wel wat extra wind zitten. En zo kwam het dat we met gereefde zeilen en een regenjas aan aankwamen in Sint Maarten.

Er stond één en ander op ons to-do lijstje voor we verder konden trekken: gezien ons fornuis maar op één pit nog deftig brandde, werd dit vervangen door een nieuw exemplaar.  Eentje met een oven die echt heet wordt en gelijkmatig brandt : luxe.

De motor kreeg een onderhoudsbeurt en er gebeurden wat kleine herstellingen aan de boot.

Ook moeten we terug zorgen dat de reispapieren van Dushiman terug in orde zijn. Gelukkig verloopt dit allemaal vlot. De dierenarts in Saint Martin is charmant en uiterst behulpzaam. Ze weet ons bovendien dat onze inmiddels tienjarige rakker een sport-hart heeft en de zuiverst mogelijke longen.

De dierenarts van het ministerie van landbouw van de BVI (British Virgin Islands) blijkt een positieve en behulpzame man, die de aanvraag om Dushi te importeren in BVI vlot afhandelt. We zijn eronderweg al andere tegengekomen!

Omdat we nog wat willen wachten op stabiel weer voor we verder reizen, brengen we enkele dagen door op de ons welbekende eilandjes rondom Sint Maarten. We varen naar Ile Fourchue en Colombier en brengen er de dagen door met snorkelen, free-diven, frisbeeën met Dushi op het strand en duiken.

Het onlangs aangeschafte fototoestel met behuizing voor onderwater wordt uitgetest zowel boven als onder water en goedgekeurd.

We varen terug naar de lagoon op Sint Maarten, pikken er een uiterst gezellig Sinterklaasfeest mee op Nederlandse wijze aan boord van de True Blue (met dobbelspel en cadeautjes) en doen er opnieuw boodschappen. We organiseren een laatste afscheidsdrink en varen tijdens de nacht van 9 december naar de Brtise Maagdeneilanden.