Suriname

Waar te beginnen met een verslag als je zo vol indrukken bent van een plek?

Wij waren nog nooit in een land geweest dat zo’n zwaar koloniaal verleden heeft. Suriname had in het verleden tientallen plantages. Zowel koffie, cacao als suikerriet werd hier massaal geteeld en geëxporteerd naar zowel Europa als Amerika.

Tot de slavernij werd afgeschaft werden hiervoor afrikaanse slaven ingezet, vanwaar ook de oorsprong van de vele zwarte bevolking hier. Toen de slavernij werd afgeschaft werden er massaal mensen uit Java ingezet, de zogenaamde contractwerkers. Toen zij in verzet kwamen tegen de uitbuiting werd dit bloedig neergeslagen. Tijdens de voorbije weken bood Nederland hiervoor zijn verontschuldigen aan, waarop enkele groepen meteen probeerden een vergoeding te berekenen.

In de ondergrond vond men bauxiet, de delfstof die men gebruikt om aluminium te maken. Ook voor die mijnen had men liefst goedkope arbeidskrachten.

De overheid zorgde in eerste instantie dat alle etnische groepen apart van elkaar ‘gehuisvest’ werden. In de loop der tijd is die afstand wel wat vervaagd.

In het directe verleden was vooral de tijd dat Desi Bouterse aan de macht was bepalend. Even lezen op internet leerde ons dat hij geen brave schooljongen is maar vooral zichzelf en zijn familie heeft verrijkt. Geld waarvan de oorsprong het daglicht niet mocht zien, in die mate dat hij veroordeeld werd in Nederland en hij van zodra hij in een land komt wat een uitleveringsverdrag heeft met Nederland wordt opgepakt.

Inmiddels blijven hij en zijn aanhangers hier in Suriname grote sier maken. Dat konden we zelf zien en horen want toevallig ligt een van hun gronden vlak naast Marina Waterland. Op kerstavond werd er iemand met een helikopter afgezet, waarna een live optreden begon. Op nieuwjaarsdag werd er een uitgebreid vuurwerk 🎆 afgestoken. Tweede nieuwjaarsdag kwam er een groot motorjacht voorbij varen met luide muziek, begeleid door enkele kleinere motorjachten.

Zijn opvolger doet het naar het schijnt ietsjes beter maar heeft natuurlijk te maken met de erfenis en dode lijken in de kast. Zoals iemand zei : we hebben hier geen grote natuurrampen. Dat is niet nodig want we hebben onze regeringen.

Die verloedering kan je zien : het vuilnis slingert rond, wegen en gebouwen worden niet onderhouden. De mensen klagen dat alles zo veel duurder is geworden in enkele jaren tijd, men spreekt van verdrievoudiging.

Maar… desondanks maakten we kennis met vooral heel erg vriendelijke mensen. Iedereen is hulpvaardig en hartelijk.

Via David, de zoon van mijn broer, kregen we een aantal toeristische en culinaire tips waar we gretig gebruik van maakten.

We bezochten twee oude plantages. In Peperpot werd vroeger koffie geteeld. Nu is er een boutique hotel met restaurant gevestigd in de oude directeurswoning. Prachtig gerestaureerd.

De tweede was Mariënburg, waar de suikerrietmolen tot in de jaren negentig actief was. Eén van de oude werknemers vertelde ons wat over het verleden. Inmiddels zijn de gebouwen helemaal vervallen en neemt het woud terug de site in.

We gingen naar de boerderij van David’s schoonfamilie. Cherry’s ouders kweekten er tomaten. Nu wordt het bedrijf geleid door haar broer, Gianni, die zich toespitst op veeteelt. We gingen mee naar zijn beesten kijken, een kruising tussen zeeboe en Holstein, zodat ze beter bestand zijn tegen het klimaat, wat vochtig en warm (in het grote droge seizoen zelfs heet) is.

Toen we aankwamen vloog een grote wolk gieren weg. Die zijn blijkbaar verlekkerd op de moederkoek van de koeien die net gekalfd hebben.

Hij toonde ons stukken land die nog moesten drooggelegd worden, en reden voorbij één van de grote pompen die hiervoor gebruikt worden.

Suriname wordt doorkruist door de Suriname rivier. Het land is op veel plaatsen moerassig en nat (helaas dus ook veel muggen en andere stekende beestjes) We lazen dat het voor 90 % uit woud bestaat. We konden dus ook veel verschillende dieren in het wild zien en horen. Capucijnaapjes, doodshoofdaapjes, brulapen (die een geluid produceren dat lijkt op dat van een vertrekkende straaljager), boomkikkers (die s’avonds tsjilpen als vogeltjes, luiaarden (die maar één keer per week de bomen uitklimmen om hun behoefte te doen), een gigantische variatie aan vogels, slangen… We zagen ook iemand een anaconda weggooien die hij net had afgemaakt. Gelukkig kwamen we daarvan geen levend exemplaar tegen!

Maar bovenal hadden we het ontzettend gezellig met alle andere overstekers die in Marina Waterland lagen. Er is in dit haventje plaats voor 15-tal boten, waarvan we er al verschillende eerder onderweg tegen kwamen. Met de andere maakten we snel kennis en er werden allerlei dingen samen georganiseerd : een kerstfeest, boodschappen doen in ons gehuurde busje, kanovaren, gymen, yoga, oudjaar vieren in de stad, een geïmproviseerde nieuwjaarsduik inclusief erwtensoep om achteraf ‘op te warmen’.

Suriname ? Dat zijn dus voor ons heel veel goede herinneringen en is heel erg de moeite waard om te bezoeken.

Maar, ook aan dit prachtige liedje komt een eind! We zijn vanochtend vertrokken naar Martinique. Het wordt een tocht van 630 Nm, een viertal dagen.