Lanzarote

De voorbije dagen waren we in Lanzarote. We hebben er uiteindelijk vier nachten in de nieuwe Marina Lanzarote in Arrecife gelegen.

De communicatie verliep nochtans niet heel duidelijk toen we via de radio opriepen : nee er was geen plaats voor onze boot van 14 meter, maar als we aan een steiger voor een boot van 20 meter wilden, dan was dat geen probleem. Euhm, ja, dat wilden we dan graag. Tot we achteraf uit een radiogesprek met een andere boot begrepen dat we ook zouden moeten betalen voor een steiger van 20 meter dan. (Dit is de eerste keer dat we in een haven betaalden volgens de lengte van de steiger ipv de lengte van onze boot) Gezien het havenkantoor al gesloten was besloten we om het voor één nacht aan te zien, en dan de juiste informatie in te winnen en aan de hand daarvan te beslissen of we verder zouden varen.

De dag erna liepen we dus langs het kantoor. De dame aan het loket bleek Nederlandse te zijn en zei ons dat ze wel dacht dat er een andere plek zou vrijkomen en ja hoor, we mochten verleggen. Achteraf zou blijken dat de nieuwe plek ook één was aan een steiger voor 20 m. En dat we uiteindelijk 23€ per nacht hebben betaald. (Een van de goedkoopste die we tot nu toe betaalden)

Het was inmiddels donderdag en we wisten dat er aan boord van de Escapade een jarige was. Marieke werd 29. Ze nodigden ons uit om ’s avonds nog een glaasje samen te drinken, en om allerlei praktische redenen werd dat uiteindelijk aan boord bij de Maeva gedaan. Het werd weerom een avondje om niet te vergeten samen met onze nieuwe vrienden!

Zaterdag huurden we een autootje, om ook hier het eiland te verkennen. Het Noorden van Lanzarote is nog vrij gespaard van massatoerisme. Gezien de huizen op het eiland allemaal witte zijn met ofwel bruine of groene ramen en deuren lijken alle dorpjes op elkaar. In het zuiden zijn er wél verschillende resorts. Tussenin reden we door natuurpark Timanfaya, kilometerslang door een soort maanlandschap met enkel lava en vulkaankraters.

Raar maar waar wordt er tussen al die lavastenen hier en daar ook wijn verbouwd. De planten worden in putten gezet, zodat ze meer beschut zijn tegen de warmte en de weinige neerslag die er valt niet meteen opdroogt.

Zondag vaarden we naar een ankerbaai bij playa Papagayo in het zuiden. We lieten er ons anker vallen bij de boten van onze vrienden van Escapade, Blue Note en Extress.

Toen ik gisteren ging snorkelen bleek echter dat het zich tussen twee rotsen had genesteld en dat het geen lachertje zou zijn om het zonder hulp weer los te krijgen. Gelukkig konden we rekenen op de helpende en deskundige handen van Lennart en Marieke die vanuit het water de juiste richtlijnen gaven om toch los te raken. Fijn toch dat je in de zeilwereld altijd op elkaar kan rekenen als dat nodig blijkt.

Gisteravond konden we al een tegendienst bewijzen toen in de loop van de avond bleek dat hun bijbootje was losgekomen en weggedreven. Aan boord van onze Dinghy gingen ze op zoek en gelukkig konden ze hun bijbootje terugvinden !

Vanmorgen zijn we rond 9:30 vertrokken naar Fuerteventura.