Dit is de derde dag dat we in Nazaré liggen. Er is geen wind – ondanks de Antwerpenaar hier aan boord – en dus hebben we beslist om enkele dagen hier te blijven.

Nazaré is bij de surfers bekend omwille van zijn gigantische golven van om en bij de 30 m hoog. Deze kunnen hier voorkomen tussen oktober en maart als het stormt. Dit is omdat er hier onderzees een grote kloof ligt

Nu is er echter helemaal geen sprake van hoge golven. De diepte van de zee heeft wel als pluspunt dat er hier heel veel vis zit en Nazaré vanouds al een vissersdorp is.

De vissersvrouwen dragen hier op feestdagen en in de winter volgens de traditionele klederdracht zeven rokken. Dat hielp hen destijds warm te houden op het strand als ze op de mannen stonden te wachten als ze terug kwamen met hun vangst, waarbij ze hun rokken over hun schouders tilden, maar ook om de golven te tellen (zoals een telraam). Golven hebben namelijk een bepaald ritme, en om de zeven zit er een grote bij, die ervoor kon zorgen dat het bootje van manlief aanspoelde op het strand.

In de loop der tijden kon Nazaré uitbreiden mede door het verschuiven van de tectonische platen. Bovenop een steile rots ligt het oude deel van de stad. Deze kan je bereiken met een lift. Honden toegelaten, in een bench die ze zelf hadden voorzien.

Helaas kwam er toen we stonden aan te schuiven ineens een grote wolk mist aanzetten die natuurlijk rond de rots bleef hangen. Het leverde ‘andere’ foto’s op.

Gisteren dachten we een auto te huren maar het is een wereldwijd probleem: er is een schaarste wat huurwagens betreft. Bovendien is er in augustus traditioneel veel vraag.

Maar de vriendelijke havenmeester, Paulo, van de Clube Navale de Nazaré (CNN) had gelukkig een oplossing voor ons. Hij bracht ons in contact met Joaquin van alma nazare tours Joaquin gidst en taxi’t tegelijkertijd. Hij spreekt vloeiend Engels en weet veel te vertellen over Nazaré en de omgeving. Bovendien lette hij graag op Dushi terwijl wij binnen gingen om de kloosters te bekijken. Een top-idee!

We bezochten met hem het centrum van de oude stad, en dan twee abdijen van Alcobaça en Batalha, die allebei UNESCO Werelderfgoed zijn geclassificeerd. Met reden !

Abdij van Alcobaça
Alcobaça
Grafmonument van koning Jao
Detail van grafmonument – de kerk uitgebeeld als hond, die ondergeschikt was aan de koning
Alcobaça
Alcobaça
Batalha
Batalha
Batalha
Batalha
Batalha
In Batalha is er ook een monument voor de onbekende soldaat uit WO I. Het was net de wissel van de wacht.

Filets van een grote Dorade, een halve kleine rode ui, een chilipepertje, 2 limoenen, een tomaat, wat platte peterselie.

Snij de vis in stukjes, de ui in fijne ringetjes, de chili in kleine stukjes, tomaat in plakjes, pers een limoen, snij de andere in fijne plakjes, voeg wat snippers van peterselie toe.

Meng alle ingrediënten en laat 30 minuten rusten in de koelkast. De limoen zorgt voor het garen van de vis. Als je graag volledige garing hebt, heb je meer geduld nodig alvorens te kunnen eten.

Na een windstille tocht voor het grootste deel op motor met dolfijnen en duizenden vissersfuiken kwamen we eergisteren aan in Figuera Da Foz.

De haven is praktisch ingericht : je komt meteen aan bij het havenkantoor, net achter een grote tanksteiger die flink voorzien is van stootkussens tegen beschadiging. We mochten een plekje kiezen aan een steiger er vlakbij.

Even later werden we zowel aan bak- als stuurboord geflankeerd door twee Belgische boten. De ene was eind juni ook vertrokken uit Nieuwpoort, vanuit dezelfde club en de andere was net van eigenaar gewisseld en op weg naar Nieuwpoort. Toeval bestaat!

We gingen op verkenning door de stad en werden alweer getroffen door de ruimte die er overal is in de straten van Portugese steden. Brede voetpaden, – meestal in kleine witte natuursteen – ruime fietspaden, en parken.

Het strand van Figuera Da Foz is gi-gan-tisch breed en de weg naar de koppen van de haven vormde een zeer mooie wandeling waar Dushi zonder enig probleem kon loslopen zonder iemand te storen.

Tot mijn vreugde bleek er rechtover de haven een gemeentelijke overdekte markt. En dus ging ik gisteren boodschappen doen op de markt. Ik ondervond weer hoe moeilijk het is om me verstaanbaar te maken in het Portugees. Maar tegelijkertijd ook hoe geduldig en vriendelijk de Portugezen zijn.

Die duizenden vissersfuiken hebben duidelijk hun nut : het aanbod van vissoorten op de markt was ronduit indrukwekkend. Ik kocht wat kleine pijlinktvisjes en een Dorade. En groenten, fruit en gedroogde vruchten. ‘Er is meer goed eten dan goed werk’ zei mijn vader altijd 😉

Ondertussen waren we te weten gekomen dat onze buurman een probleem had met zijn automatische piloot. Gezien wij de onze enkele jaren terug zelf hebben vervangen bood Bart zijn hulp en eventuele wisselstukken aan uit onze voorraad. Sinds we Frankrijk hebben verlaten zijn we vrijwel geen winkels meer tegengekomen met bootonderdelen. Gelukkig was het probleem snel opgelost en het pintje snel verdiend 😉

Vandaag varen we door naar Nazaré. Ons plaatsje voor vannacht is er alvast gereserveerd via de app Navily. Handig om niet telkens opnieuw alle gegevens te moeten invullen in formulieren!

Momenteel is het nog zwaar bewolkt en mistig, maar dat zou binnen een uurtje moeten beteren. Hopelijk komt er ook nog wat wind, want tot nu toe stuurt hij alweer zijn kat !

Zondag vaarden we naar Aveiro. Dat dachten we tenminste. Want net toen we de Ria wilden inslaan vroeg port control wat onze intenties waren. Hadden we wel gezien dat er een electrische kabel op 18 m hoogte was?

Dat die kabel er was hadden we inderdaad gezien, maar in de Reeds stond dat hij op 21 m hoogte hing. Gezien onze mast 20 m is moesten we dus plots een alternatief zoeken. Port control was zo behulpzaam om ons te wijzen op een ankergebied aan bakboord, en zo kwamen we in Sao Jacintho terecht.

Sao Jacintho bleek een dorpje dat vooral draait om de militaire basis die er is. Op zondag was het er geanimeerd, met hele families die op wandel waren, gingen vissen en samen iets gingen eten of drinken in één van de restaurantjes langs de Ria en zelfs iemand die er een soort Zumba les gaf op straat. Omwille van windstilte bleven we gisteren ook ter plekke en toen bleek dat het er tijdens de weekdagen ontzettend rustig was.

De zon gaat onder achter het militaire domein
Aan de overkant van de rivier liggen opslagplaatsen van de commerciële haven
Één van de typische mosselbootjes uit Aveiro.

Hoewel we eerst van plan waren om met de ferry naar Aveiro te gaan besloten we gisterenmiddag om toch maar tot het strand te wandelen, 1,5 km verderop. We konden nergens vinden of het toegestaan was om honden mee te nemen aan boord, en blijkbaar zouden we nadien nog een bus moeten nemen. We wilden niet het risico lopen om ergens te stranden omwille van een onwillige chauffeur. Dus besloten we gewoon te gaan wandelen.

Er was een deeltje bewaakt strand, voorzien van proper sanitair, kleedkamers en douches, maar gezien we onze pluizige vriend mee hebben besloten we om wat verderop door de duinen te gaan.

En toen kregen we dit prachtige strand en de machtige oceaan. Van in Porto zagen we onafgebroken wit zandstrand. Zo ontzettend lang dat er voor iedereen ruimte zat is !

’s avonds aten we bij O Terminal een heerlijke Arroz de marisco, een kruising tussen een bouillabaisse en paella met stukken krab en allerlei soorten zeevruchten erin.

Vanmorgen vertrokken we naar Figuera da foz. We hadden de voorbije dagen gezien dat er flink wat stroming staat op de Ria de Aveiro, en gelukkig hadden we die stroming mee om naar buiten te varen.

We varen zoveel mogelijk langs de kust op minder dan 20 m diepte om de kans op ontmoetingen met orka’s te voorkomen. We volgen dagelijks op waar deze groepen gesignaleerd zijn en vermijden deze plekken.

Dolfijnen zijn er daarentegen wel op deze diepte, we zagen vanmorgen al een grote school op een afstand voorbij zwemmen. (Helaas te snel en te ver om ze te fotograferen) Zondag hebben we er minutenlang eerst twee en dan vier rond de boot gehad. Tot grote vreugde van Dushi, die er weer hele gesprekken mee voerde. Gezien de zee spiegelglad lag kon je aan de boeg mooi zien hoe ze zich op hun zij draaiden om ons in het oog te houden. Prachtig!