Ria de Aveiro – Sao Jacintho

Zondag vaarden we naar Aveiro. Dat dachten we tenminste. Want net toen we de Ria wilden inslaan vroeg port control wat onze intenties waren. Hadden we wel gezien dat er een electrische kabel op 18 m hoogte was?

Dat die kabel er was hadden we inderdaad gezien, maar in de Reeds stond dat hij op 21 m hoogte hing. Gezien onze mast 20 m is moesten we dus plots een alternatief zoeken. Port control was zo behulpzaam om ons te wijzen op een ankergebied aan bakboord, en zo kwamen we in Sao Jacintho terecht.

Sao Jacintho bleek een dorpje dat vooral draait om de militaire basis die er is. Op zondag was het er geanimeerd, met hele families die op wandel waren, gingen vissen en samen iets gingen eten of drinken in één van de restaurantjes langs de Ria en zelfs iemand die er een soort Zumba les gaf op straat. Omwille van windstilte bleven we gisteren ook ter plekke en toen bleek dat het er tijdens de weekdagen ontzettend rustig was.

Hoewel we eerst van plan waren om met de ferry naar Aveiro te gaan besloten we gisterenmiddag om toch maar tot het strand te wandelen, 1,5 km verderop. We konden nergens vinden of het toegestaan was om honden mee te nemen aan boord, en blijkbaar zouden we nadien nog een bus moeten nemen. We wilden niet het risico lopen om ergens te stranden omwille van een onwillige chauffeur. Dus besloten we gewoon te gaan wandelen.

Er was een deeltje bewaakt strand, voorzien van proper sanitair, kleedkamers en douches, maar gezien we onze pluizige vriend mee hebben besloten we om wat verderop door de duinen te gaan.

En toen kregen we dit prachtige strand en de machtige oceaan. Van in Porto zagen we onafgebroken wit zandstrand. Zo ontzettend lang dat er voor iedereen ruimte zat is !

’s avonds aten we bij O Terminal een heerlijke Arroz de marisco, een kruising tussen een bouillabaisse en paella met stukken krab en allerlei soorten zeevruchten erin.

Vanmorgen vertrokken we naar Figuera da foz. We hadden de voorbije dagen gezien dat er flink wat stroming staat op de Ria de Aveiro, en gelukkig hadden we die stroming mee om naar buiten te varen.

We varen zoveel mogelijk langs de kust op minder dan 20 m diepte om de kans op ontmoetingen met orka’s te voorkomen. We volgen dagelijks op waar deze groepen gesignaleerd zijn en vermijden deze plekken.

Dolfijnen zijn er daarentegen wel op deze diepte, we zagen vanmorgen al een grote school op een afstand voorbij zwemmen. (Helaas te snel en te ver om ze te fotograferen) Zondag hebben we er minutenlang eerst twee en dan vier rond de boot gehad. Tot grote vreugde van Dushi, die er weer hele gesprekken mee voerde. Gezien de zee spiegelglad lag kon je aan de boeg mooi zien hoe ze zich op hun zij draaiden om ons in het oog te houden. Prachtig!