Terwijl de hoogzomer foto’s vanuit België met stralende zon en berichten over hittegolf ons hier bereiken hebben wij 24 uur doorgebracht in grijze vochtige wolken. Mist, jawel, die vieze grijzigheid die van alle mooie dingen de kleur weghaalt en zo vochtig is dat je het tot op het been voelt. Het gebeurt hier wel vaker, en niemand trekt er zich hier veel van aan, aan de muziek te horen die van het strand kwam.

Dat was zaterdag wel eens anders toen we uit Ria Ribadeo vertrokken. Toen stond het zonnetje nog aan de blauwe lucht. En zelfs toen we ankerden in Ria de Viveiro leek het of we vanaf nu echt enkel in de zomerse temperaturen zouden varen. Een mens zou zich beginnen afvragen waarom we nog verder zouden varen. Het landschap was er mooi, er was een strandje waar Dushi samen met een paar andere honden naar hartelust kon apporteren en zwemmen. Zelfs ik waagde me in het water.

Het weer was zo goed dat de Fatboy aan dek werd gelegd en we een barbecue aanstaken. Het beviel ons zo goed dat we eerst dachten om hier nog langer te blijven, maar het weerbericht zegt ons dat we best voor woensdag Finistère voorbij gaan omdat er tot dan weinig wind staat. Het kan daar namelijk nogal spoken bij meer wind!

Als we voor anker liggen moeten we het bijbootje in het water laten om met Dushi aan wal te gaan. Dat kent hij inmiddels zeer goed, en kennelijk vindt hij het nog plezant ook!

En dus vertrokken we gisteren vol goeie moed, zeilend. Maar in de loop van de middag viel de wind weg en moest de motor worden bijgezet. En vaarden we in meer mist naargelang we La Coruna naderden. Gelukkig was Bart hier eerder geweest en konden we aan één van de strandjes hier ons anker gooien.

Vanmiddag zijn we even in de haven gaan tanken, nu enkele uren genieten van de (Hoera!!!) weergekeerde zon en dan straks nog wat boodschappen doen zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken richting Finistère.

Een uurtje of twee geleden vertrokken we uit Gijón. We bleven er uiteindelijk drie nachten. Deze keer niet omwille van slecht weer of ander onheil. We bleven er vooral omdat we Gijón een heel gezellige plek vinden.

Direct na aankomst maakten we een wandelingetje. En waren we blij verrast om zoveel terrasjes te zien. Heel veel jongeren die samen zaten een aperitief te nemen. Het had een beetje weg van Leuven op een zonnige dag. Opvallend veel mensen die een hond mee hadden ook, wat blij gesnuffel door onze pluizige vriend opleverde.

De straten van de stad liggen er kraaknet bij. We zagen nog nergens zoveel veegmachines in werking en vuilbakken op straat en dat heeft duidelijk een positief effect!

De drie afgelopen dagen eisten hun tol : we kropen vroeg onder de wol om voor het eerst terug een volledige nacht te slapen.

Er bleek een Volvo dealer in de haven en gelukkig konden we een afspraak regelen voor de dag erna (gisteren) om de dieseltank schoon te maken. Maeva is van 2003 en dit was de eerste keer dat dit gebeurde. Wat een klus ! Maar ook wel degelijk heel hard nodig. Er bleek wel 10 liter water in de tank te zitten, en ook heel veel vuil. Hopelijk is dit echt het einde van alle motor problemen.

Gijón bleek ook wel wat mogelijkheden te hebben qua shoppen. Behalve als je, zoals ik, in de namiddag gaat shoppen. Dan is het namelijk siësta. Wel zo goed voor de portemonnee natuurlijk 😉

Ik ontdekte wel dat er ook een aantal straten waren met restaurants met gezellige terrasjes, waar we gisteravond dankbaar gebruik van maakten om iets te gaan eten.

In Asturia wordt trouwens ook cider gemaakt, een minder zoete variant van de Franse. De smaak heeft iets weg van Geuze of misschien wel eerder Lambik. Om het wat sprankelend te maken wordt de cidra van op grote hoogte in een glas gemikt. Grappig om zien!