Viana do Castelo

Of er plaats was in de haven, vroeg Bart, toen hij de haven opbelde. Ja die was er, maar hoe diep steekt onze boot? Het kwam erop neer dat de jachthaven in Viana do Castelo niet gebaggerd was, en dat er wel plaats was maar dan in het dok van de vissershaven. We lagen er vrijwel alleen, toch voor de grote vissersboten terugkeerden in de haven, met één heel grote boot : het hospitaal ship Gil Eannes.

In 1955 werd dit schip hier in Viana do Castelo gebouwd om jarenlang dienst te doen als hospitaal schip voor de portugese kabeljauw – vissers die naar Newfoundland of Groenland gingen vissen. Vandaag is het een museum en één van de attracties van Viana do Castelo. En onze buurman hier.

Maar terug naar het telefoongesprek van Bart met de havenmeester : hij was niet echt een havenmeester, hij had altijd in de dokken gewerkt. Maar omdat er dan niet gebaggerd was, had men hem vlak voor zijn pensioen gevraagd of hij dit wou doen. Het was een tussentijdse oplossing, net zoals dit dok er één was voor de bezoekende zeilboten.

Hij was een heel vriendelijk man, had ook een hond gehad, een labrador maar die was helaas gestorven aan kanker. Hij was er nog steeds verdrietig om. Hij sprak een beetje Engels, en wat makkelijker Frans. En het havenkantoor lag wel wat verder, maar het was een tussentijdse oplossing.

Dit was onze eerste kennismaking met een heel vriendelijk en mooi stadje. Met zowel wat bredere als smalle straatjes, met mooi gepleisterde huizen met balkonnetjes in smeedijzer, maar vooral heel veel licht en heel vriendelijke mensen. Ook wel wat toeristen, maar vooral mensen die een familiale band hebben met de stad.

Bart koos op TripAdvisor een restaurantje waar we voor drie gangen (soep, dagschotel en dessert), inclusief een karafje regionale witte wijn en koffie en thee welgeteld 22 € betaalden. Voor twee personen. Heerlijk dat dat ook kan.

Dus : als jullie op citytrip naar Porto gaan, maak alsjeblieft een uitstapje naar Viana do Castelo ! Het is écht de moeite waard!