Enfin à Dieppe

Een sputterende motor zorgde hoe langer hoe meer voor stress. Tot op vrijdag na 17 uur er een Vovo-motor-fluisteraar werd bij geroepen. En toen bleek dat het niet aan de bougies, of het dieselaanzuigpompje lag. Maar aan een lek in de eerste filter.

Maar eens de factuur vereffend was konden we dus zaterdagochtend vertrekken. Het was een prachtige zeildag, met een stralend zonnetje, een vlakke zee en zeilen aan 6,5 knoop aan de wind.

Als beloning voor dat ‘geduldige’ wachten kregen we gisteravond toen we in Dieppe aankwamen zelfs zomerse temperaturen. Shorts en jurkjes kwamen boven.

Het lijkt nu ook echt vakantie!

Hoewel natuurlijk na een week weg er al eens moet worden gewassen 😉

Dushi trekt er zich, nu hij van zijn laatste teken is verlost, hoe langer hoe minder van aan en ontpopt zich tot waakhond van de hele steiger. Mensen beginnen ons nu ook alweer te herkennen aan onze hond.

Morgen proberen we eens hoe hij zich gedraagt op een langere tocht want het wordt een dag en nacht varen aan één stuk richting St Vaast.